.
Волхварь (Дощечка с текстом) II 11а (стр.136, 138)..
Се бо ѩщѣте первѣе Триглавѫ поклонящѣти: Се ѩхомъ а тому Великѫ Славѫ пъѣщѣхомъ,
Хвалихомъ Сва-Ръга – Дѣда Божия, якъ жьдеть ны!
.
Сь Роду Божьску Начѧльникъ а вьсеньску Роду – Студьць вѣчьнъ, якъ вътечѣ въ лѣтѣ отъ
Кронѣ Сва, а въ зимѣ николи же нѣ възъмьрьзѣ, а тоѣ водѣ живѧщи пьѭщи живихомъ-сѧ,
доконѣ нѣ приидѣхомъ вьсѣ къ нему, убѫдѣхомъ до Лѫдзѣхъ Гоѣхъ Райсцѣхъ!
.
А Бъгу Перунови – Громовьрзьцу, а Бъгу Пьри а Боренья орьцѣхомъ: «Живитъ явлено
а нѣ пьреставатъ вьращати Колья!», а Къ-И ны веде Стезеѭ правоѭ до брани а до тризнѣ
великэ. А вьсѣ павшѣ, яковѣ же идуть-бѣ, живѫть вѣчьнѣ по Пълку Перунью!
.
А Бъгу Свѧтовиту Славѫ рьцѣхомъ, Сь Бъгъ ста Бъгъ Прави а Яви! А Тому пъѣмъ
пѣсьньма, Якъ Свѣтъ есть. А чьрезъ Онѣ видѣхомъ Свѣтъ: зрѣщѣть – а Яви быти!
.
А Тъ-И насъ о Навѣ убьрежящѣть, а Тому Хвалѫ пъѣмъ – пъѣмъ плясащѣть-му
а възывахомъ Бъгу нашему, яко-жде Тъ-И Земь Суньѫ нашѭ а звѣздья дьржащѣ
а Свѣтъ крѣпъцѣ.
.
Творящѣте Славѫ Свѧтовитѣ вьсьцькѫ: «Слава Бъгу нашему! То бо скърбѣщѣть
сьрде наше. Се смѣхомъ – отърькохомъ-сѧ отъ зълыя дѣянья нашя а добру
тещѣхомъ-ста! Се бо, отроцѣ, пущениемъ обоимѣ(те)-сѧ а рьцѣте: «Вьсе утворище:
се бо нѣ вѣдѣти о умѣ разътъргнѫщѣвшѣ а почути, а бо то умѣемъ».
.
Се бо Тайна Велика есть; яко-жде Сва-Ръгъ, Перун есте а Свѧтовитъ! Тоя два естьва
одьржены о Сварзѣ, а Обоя Бѣлъ-Бъгъ а Чернъ-Бъгъ сѧ-перѫть. Се Тъ-И Сва-Ръгъ
дьржящѣть, абы Свѧтовиту нѣ быти повьрзѣщѣну...
.
Волхварь II 11б. (стр.140).
«...Слава Му – Перуну Огънекѫдру, И-же стрѣлѣ на вразѣ а вѣрьныхъ прѣдъведе въ стези,
поне-жде есть Тъ-И воиньмъ Чьсть и Сѫдъ, а Якъ златорунъ, милостивъ, вьсьправьдьнъ
есть...».
Волхварь III 8/2. (стр.146, 148).
«...То биѣхомъ-сьмы, прящѣхомъ о вразѣ – въсъпоминѣмъ о то, яковѣ И – Отьцовѣ наши
дьнь-сь въ Сварзѣ Сини а глѧдѧ до ны, а се лѣпѣ усмавѫ-сѧ до сѣхъ. И тако сьмы мы съ
Отьцы наши – нѣ едины сьмы. А мыслихомъ о помозѣ Перуньи а то видѣхомъ, яко
скакащѣть въ Сварзѣ Вѣстьникъ на комони бѣлѣ. А Тъ-Онъ мѣчь съдвине до нѣбесѣ я
разътъръжящѣть облацѣ а громи, а тецѣ вода жива на ны. А пиимъ тѫ-ѭ, бо та вьсяка
отъ Сва-Ръга до ны жизневи тецѣ. А тѫ пиимъ, яко изъточьницѣ Живота Бъжьска на Земѣ...
.
...Отьцемъ нашемъ а Матеремъ Слава, Яковѣ насъ учяшѧ до Бъзѣ наши а водишѧ по рѫцѣ
до стези правѣ. Тако идѣхомъ а нѣ бѫдѣхомъ-ста оновы хлѣбожьравцы, ниже
Славунѣ–Русѣ, Яковѣ Бъзѣмъ Славѫ спѣващѧть, а тако сѫть Славунѣ о то...»
.
Волхварь III 22. (стр.152, 154).
«...Тако-жде имѣщѣхомъ искащѣти друзѣ и вразѣ, ковачи бо мѣчи на сѫть вражьны силы,
а се, имѫ’ силѫ Бъждиньскѫ, поражящѣти вразѣ наши оба пола....
....Се бо то: уставѧ Родья о Себѣ, яко-жде Бъзѣ сѫть причина Родья – сымѣхомъ о Родѣхъ
тоѣхъ Родѣ (наши)..
...Тако-же И-Сва-Ръгъ е' Отьць, и Прочи сѫть Сынѣ, а имѣхѫ сѧ-корити И-Му. Тако-же и мы
сѧ-бо-корихомъ Родьцѣ, Якъ-же есть Отьць Роду...».
Волхварь II 3а (стр.156).
«...А идѣмъ до полѣ наши трудити-сѧ, яко Бъзѣ велѣшѧ вьсяку мѫжу, и-же чиньнъ есть,
трудити-сѧ на хлѣбъ свой. .
...Тако-жде дадѣхомъ: десѧтѫ – Отьцемъ нашемъ, а сотѫ – на властьвѫ...
А тако прѣбѫхомъ Славьнѣ, яко-же слави- Бъзѣ нашѣ а моли-хомъ-сѧ съ телесы омовлены
водоѫ чистоѫ...» .
Волхварь II 10 (стр.158)..
«...Се, яко намъ бѣ, инѣ... А Староотьци о Родѣ обьращѣхомъ яко комонѧзи, и-же
от часы стары сѫть наши водьци. Наимѣхомъ разъ вьси... То бо бѣшѧ комонѧзи дългы
часы, а тѣ(хъ)-то Грѣцѣ низъведшѧ. А ста э до коньцѣ, яко обѧзьство мѫжу тому-жде
от Родѣ нѣ имѣхомъ давати до потомцѣ ихъ, абы тѣ правищѣти ны...»
.
Волхварь III 2б (стр.164)..
«... И тако рьцѣхомъ Славѫ Бъзѣмъ, Яковѣ сѫть Отьци наши, и есьмы сыны Ихъ.
И достоѣхомъ бѫдѣти о чистотѣ тѣлесъ ны и души наши, якова николи нѣ умираетъ и
нѣ заумираеть за часъ съмьрти тѣлесъ нашихъ...»
.
Волхварь I 1б (стр.168)..
«... И том(у) ѩхомъ вѣдѣти до Истевѫ: имѣхомъ силѫ до кѫпѣ, а нѣ инъ нѣ можщѣть
одьрзѣти ны...»
.
Волхварь I 7а (стр.170)..
«... О ны, камо е’ вьржена кровь нашя, тамо е’ Земь нашя. И се вразѣ вѣдѣщѧть. И се
сѧ-старащѧть. И сѧ-старащѣти Марна бѫдеть, яко-жде овѣ бѣшѧ о старѣ часѣ Отьцѣхъ
нашихъ...
.
... Вьсѣ бѫдете сынѣ, вьсѣ – Бъговѣ, а Сила Ихова прѣбѫдещѣть на вы до коньцѣ...»
.
Волхварь I 7з (стр.172)..
«... Тако рьцѣмъ, сьмы же: имахомъ Красное – вѣньцѣ вѣрѫ нашѫ, а нѣ имахомъ чужоѣ
добирати-сѧ...»
.
Волхварь I 2а (стр.176, 178)..
«... То Бъзѣ о ступѣ овѣ дасунѣ даящѧть о се: нѣ д(о)бѣ Ихъ...»
.
Волхварь II 2а (стр. 194)..
«... Вѣче имѣѧ: о то рѣшящѣно о вѣчѣ-тѣ, яко и есть; аще сего нѣ рѣшено, нѣ есть бы(ти).
Изъбьращѧ кънѧзи отъ полюдiя до полюдiя а тако живѧ, мы же сьмы и тако бѣахомъ.»
.
Волхварь I 5б (стр. 200)..
«... Се бо славихомъ Бъзѣ, николи-же просѧщи – ли-же славѧщи Силѫ Ихъ. Тако-же
величяхомъ Пращура нашего Сва-Ръга, Къ-И бѣа(хъ), бѣ а прѣбѫде вождь о ны о вѣку до
коньцѣ...»
.
Волхварь II 1 (стр. 204)..
... Въ тъщѣ упомѧтовахомъ добли наши часы да идемъ, камо нѣ вѣсть! А тако о се мы
зрѣмъ въспѧть а речемъ-же, бо мы стыдихомъ-сѧ Нави, Прави а Яви знати а оба пола
тырла вѣдѣти а думѣти...
.
... А по нѣ, яко пря же сия тецѣ’ Яви и та съутвори’ животъ нашь, а тако, коли отыде’
съмьрть есть. Явь есть текѫщя а творена о Прави. Нави Н(е)бо есть: по тои до тѣ есть
Нава, а по тѣ есть Нава. А о Прави есть Явь...
.
... Зри, Русѣ, къ умѣ, яко-же о умѣ умъ великъ Бъжьскъ есть единъ съ ны, а тому
творяите а въврѣжщите(-сѧ) съ Бъзи въ едино... »
.
Волхварь III 8/3 (стр. 216, 218)..
«... Речщѧ они: бо уставѧ на ны письмено сво, а-бы ѩхомъ оно а утращѣхомъ сво.
Възъпоминью ту быти: тъ-онъ Иларь, и-же хотѣщѣть учити дѣти наша, дължьнъ-ста
ховати-сѧ въ домѣхъ овѣхъ, а бѣахомъ го нѣ зна-(хомъ) учѧщя на наше Письмо а
нашемъ Бъземъ правити трѣбищя...
.
... Слава Бъземъ нашемъ до коньцъ коньцѣ вѣкы Земи тои а до благъ вьсякыхъ Русѣ
Отьцовьскои – Земи нашей! А тако бѫде, бо та словеса имѣхомъ отъ Бъзѣ...»
.
Волхварь II 7а (стр. 224)..
«... Слава Бъземъ нашемъ! Имѣмъ Истѫ Вѣрѫ, якова нѣ потрѣбуе’ человѣчьньскѫѭ жьрьтвѫ...
.
А тому жьрищѣ мы же смѣхомъ польнѫ жьрьтвѫ даяти, а отъ труда нашя: просо, млѣко,
туци...
.
...А тако-жде дълзѣ сѧ-правихомъ Родьми, а Староотьцовѣ в(ьс)еньска Рода идшѧ сѫдити
Родьця о Перунью Дрѣву. А тако-жде имѣѧ’ тъ-онъ дьнь игрищя прѣдъ очесы Старши(хъ)
а силѫ юнѫ указѫщи юноши, ходѧ’-и бързѣ, съпѣваѭ’ и плясаваѭ’. О то и тъ-онъ дьнь
огънищяны идѣшѧть о мысьлевѫ, принашашѧ дичинѫ Староотьцемъ, кои дѣляшѧ тѫ-ѭ
прочи люду. И Волсви, жьрѣтвѫ дѣлѧ’, Бъземъ Хваленьцѫ а Славѫ рѣко-ста...»
.
Волхварь II 6д (стр. 244).
.
«... То бо Жьрьць: «Овѣ Дасунѣ гобъзящѧть, - рѣко-ста: а ту украдѣ отъ ни(хъ)
нѣ имахомъ нонѣ, коли бы нѣ имахомъ врѣдъ наши воины...»
.
Волхварь II 6э (стр. 272).
.
«Тъ-И водьць прѣдѣляшеть кажду по потрѣбѣ. А ту бѣшеть сушь а инда тревога. А тъ-и
Аскольдъ пожьрѣ чюжемъ Бъгомъ, нѣ Бъгомъ нашемъ – тако бѫде: отьцово – наше, а нѣ
сьмы быти инѣ!
.
А грѣцѣ хотѧ ны окрьщяти, а-бы, сьмы, забыхомъ Бъзѣ наши, а тако сѧ - обьратихомъ-сѧ
до ни(хъ), яко-сте одьрень быти: пострижѣхомъ-сѧ туго, яко пастыри прѣстрѣчашѧ въ
Скуфии Сва.
.
А нѣ дажьте вълцѣмъ хитьнѫти объ агньцѣхъ, кои сѫть дѣти отъ Сурьи...»
.
|
